mijn eerste pasfoto

Lief hè!

Een paar weken geleden mocht ik voor het eerst officieel op de foto. Ik moest namelijk een ID-kaart hebben omdat ik met papa en mama mee ga naar Frankrijk. We gingen met z'n drieën naar de fotograaf in Elst. Ik mocht helemaal alleen op een kruk zitten. Papa heeft me een klein beetje ondersteund, zodat ik goed rechtop kon zitten. Vervolgens begon de fotografe rare geluidjes te maken en toen heb ik maar even lief gelachen. Zie hier het resultaat!

Het was trouwens nog een heel gedoe voor papa en mama om die ID-kaart te bemachtigen. Stonden we met z'n drieën bij de balie van de stadswinkel, had mama haar paspoort niet bij zich! Papa wel, maar dat was niet genoeg. En mama mocht ook niet een andere dag zonder mij terug komen, want ik moest er perse bij zijn. Papa is toen maar gauw terug gefietst om mama's paspoort te halen. Toen konden we de kaart alsnog aanvragen. Die mevrouw van de balie keek vervolgens in de wandelwagen, ze moest namelijk zeker weten of ik wel echt Siebe ben van de pasfoto. Maar dat kon ze nooit zien hoor, want ik lag lekker te slapen met mijn muts op. Maar ze knikte dat het goed was. Mama vond het volgens mij een beetje stom allemaal. Vooral toen ze hoorde dat ik ook weer mee moest om de kaart op de te halen, dat mocht papa of mama niet voor mij doen. Mama noemde toen een heel moeilijk woord, bureaucratisch ofzo...

Inmiddels hebben we mijn ID-kaart opgehaald. Alleen zijn we helemaal niet naar Frankrijk gegaan met kerst, maar bleven we thuis. Mama had namelijk buikgriep.