eten, slapen, groeien ... (en huilen)

Inmiddels is Siebe alweer ruim een week thuis en beginnen we met elkaar in een soort van ritme te raken. Dit ritme is vooral gericht op eten, slapen en groeien van Siebe. Met dat eerste gaat het de laatste dagen heel erg goed. Toen Siebe net uit het ziekenhuis kwam, ging het drinken nog best moeizaam en het kostte vooral veel tijd (en geduld). Maar sinds een paar dagen lijkt Siebe prima door te hebben hoe een fles werkt en is hij aan een inhaalslag begonnen. Hij drinkt heel gulzig en valt tussendoor ook niet meer in slaap. Wel bleef hij erg veel huilen, ook na het drinken. Nadat wij van alles bedacht hadden (was het een vieze luier, krampjes, of gewoon behoefte aan aandacht en warmte??), kwamen we op het idee dat hij misschien wel gewoon honger had. En ja hoor, want nu we hem wat meer te drinken geven, lijkt hij een stuk tevredener. En dat is bijzonder prettig voor zowel Siebe als ons.

En hoe zit het dan met slapen? 's Nachts hebben wij tot nu toe niet te klagen. Na de voeding van 24 uur valt hij behoorlijk goed in slaap en laat hij ook ons slapen, tot hij rond 4u wakker wordt voor de volgende voeding. Daarna slaapt hij wederom tot een uurtje of 7 door. Niet slecht voor zo'n kleine ukkepuk. Helaas gaat dat slapen overdag wat moeizamer. Meneer lijkt vooral 's ochtends en in de avond erg wakker en lijkt dan van alles te willen doen. Nu is de pech dat hij nog niet heel erg veel kan. Hij lijkt hier dan een beetje gefrustreerd door te raken, wat dan weer resulteert in huilen. Alleen in de wandelwagen wordt hij weer rustig, dus zijn wij met Siebe al begonnen aan de training van de wandelwagen Vierdaagse.

En met het groeien gaat het momenteel ook prima. Wij vonden dit best spannend en hoopten natuurlijk dat de groei er na zijn thuiskomst goed in bleef zitten. Deze week zijn we op het consultatiebureau geweest. De verpleegkundige die Siebe ging wegen toverde al snel een grote glimlach op haar gezicht en zij vertelde ons dat Siebe deze week maar liefst 200 gram is aangekomen. Hij weegt nu 3200 gram. Goed zo Siebe, ga zo door!

O ja, huilen... helaas doet hij dat ook wel wat meer dan wij zouden willen. Maar ja, als ouders heb je daar niet veel in te 'willen' is ons duidelijk geworden. Dus blijven wij op zoek naar middelen om hem tot rust te laten komen (en ons daarbij ook). Sinds een paar dagen hebben we hier een geniaal hulpmiddel bij: de buikdrager. Boris en ik lopen nu regelmatig als een soort kangoeroe door huis of door de buurt. Siebe lijkt dit helemaal geweldig te vinden en ligt er als een prins in te slapen. Heel fijn, dit biedt zijn ouders de mogelijkheid om af en toe een kopje koffie te zetten, even tv te kijken of iets anders te doen. Ga zo door Siebe!