weer naar het ziekenhuis

Zes dagen na de geboorte van Siebe mochten Siebe en ik naar huis. Hoewel we het de eerste dagen in de kraamsuite van het CWZ heel goed hebben gehad, was het toch heerlijk om naar huis te gaan! Ook emotioneel trouwens om je zoontje voor het eerst echt mee naar huis te nemen en met z'n drietjes thuis te zijn.

Helaas verliepen de eerste dagen niet zoals we verwacht en gehoopt had. Siebe huilde (vooral 's nachts) uren achter elkaar, was ontroostbaar en compleet overstuur. En als kersverse ouders kenden we de gebruiksaanwijzing van Siebe nog niet en wisten we niet wat we moesten doen om hem tot rust te laten komen. Wij vonden vijf uur huilen (en wij maar twee uur slapen) ook wat veel, maar misschien is het wel normaal. Wisten wij veel. Op zondag wilde hij echter ook niet meer goed drinken, hij viel af en werd steeds slomer. Op maandag was hij wederom afgevallen en zat er niets anders op dan terug te gaan naar het ziekenhuis. Daar ligt Siebe nu alweer bijna twee weken. Wij vinden het erg moeilijk en hadden ons natuurlijk een andere kraamtijd voorgesteld, maar dat is helaas niet anders. We hopen nu dat ons mannetje snel zelf zijn flessen gaat leegdrinken en dat de sonde eruit kan. Pas dan mag hij mee naar huis. Ook wordt er nu gekeken waar zijn motorische onrust vandaan komt en krijgen wij (o.a. van de kinderfysiotherapeut) allerlei tips en adviezen om hem tot rust te laten komen.

Een paar dingen die Siebe in elk geval heel fijn vindt:

- lekker in de kinderwagen buiten wandelen en vooral flink heen en weer geschud worden, hoe harder, hoe beter

- bij papa of mama op de buik liggen in foetushouding

- luisteren naar de stem van papa of mama (en niet naar de stem van de dokter of de zuster, die kent hij niet en daar schrikt hij van)

- in badje, ook het liefst in foetushouding, maar dan niet als meneer honger heeft, want dan is meneer ongeduldig en verwacht ie dat z'n fles wel direct gebracht wordt

Hierbij ook nog weer wat foto's.